Na początku jeszcze szybciutko napomknę, że do poprzedniego postu dodałam trzy zdjęcia, które znalazłam przypadkowo podczas szukania czego innego.

Wszelkiego rodzaju placki to podstawa mojej egzystencji. Jestem w stanie zrobić placki ze wszystkiego, co akurat znajduje się w domu (nie wykluczam, że otrzymałam to w genach). Gotować nie cierpię i jeśli już coś robię, to staram się zrobić to tak, żeby cały proces kosztował mnie jak najmniej wysiłku i dostawania cholery. Jednocześnie lubię jeść smacznie. Lubię również wiedzieć, co jem. Wszelkie instanty, chińskie zupki, parówki i fast foody, których skład w większości pokrywa się ze składem domestosa odpadają więc w przedbiegach i nie są w ogóle brane pod uwagę.

Placki bezsprzecznie wygrywają. Dzisiaj podzielę się z wami minimalistycznym przepisem na placuszki cukiniowe. Przepis powstał pewnego pięknego dnia, kiedy poszłam na bazarek po żółty ser do eko budy i znalazłam w niej również placki z cukinii. Zakupiłam dwa na spróbowanie. Były pyszne ale kosztowały jakieś dwa miliardy złotych za kilogram. Mój mózg za pomocą kubków smakowych i narządu wzroku wykonał wstępną analizę i ustalił, że w skład wchodzi utarta cukinia, jajko, coby wszystko się trzymało kupy i cebula. W moim przepisie jednakże pomijam cebulę, gdyż ponieważ albowiem cebula ma to do siebie, że nieważne do czego się ją doda i w jakich ilościach, efekt końcowy będzie smakował w 99% cebulą.

Ilość jajek zależy od wielkości cukinii. Jeśli jest mała, mniej więcej wielkości ogórka to jedno z pewnością wystarczy. Te większe, grubiutkie potrzebują dwóch jajek. Ja do cukinii ze zdjęcia musiałam dodać w trakcie jeszcze jedno jajko.